Ang huling kabanata sa kwento nina Sheryl at Julius. Para sa nakaraan, pakibasa po lamang ang Kwentong Housewife (Daw) sa pamamagitan ng link sa itaas.
VI. Luha at Tamis
“Magandang umaga!” bati ni Julius kay Sheryl, sabay alok ng kape na siya mismo ang nag-brew. Tutulong sanang maghanda ng almusal si Sheryl pero nakahain na ang mga yaya ng mga anak ni Joanne paglabas niya sa kuwarto. Maaga talaga nagigising ang household pag may bata.
“Huwag kaya tayo dito mag-breakfast?” tanong ni Julius.
Puyat at hindi pa masyadong gising si Sheryl, pero sulit naman ang sakit ng ulong dinaranas niya ngayon. Napalapit siya nang husto sa mga kaibigan ni Julius, at natuwa rin siya sa mas malalim na pagkakakilala niya rito dahil sa kanila.
“Saan tayo pupunta?” tanong ni Sheryl, sabay tanggap sa mug ng kape na inihanda ni Julius. Nag-kiss sa kanya si Julius sa noo. “At nasaan silang lahat?”
“Yung mga hindi talaga tagarito, alam mo namang unti-unting nagsiuwian na mula pagsikat ng araw. Sina Alex at Joanne, ipinasyal na ang mga bata. Nagtatatalo sila paglabas dito kung sa park o sa swimming o sa horseback riding o sa McDonald’s sila pupunta.”
“Hirap talaga ng may anak,” sabi ni Sheryl. Kung siya, limang oras lang ang tulog na putol-putol pa dahil sa labas-masok ng mga roommates niya, malamang, yung mag-asawa, halos wala pa dahil sila ang hosts kagabi, pero kailangang pagbigyan ang lakad na talaga namang pinlano at inilaan para sa mga bata.
“Ano, ready ka na bang umalis? O kung gusto mo light breakfast muna tayo dito, tapos magsimba tayo, tapos lunch sa Tagaytay?” Kanina pa gising si Julius at nagpaplano ng kanilang araw. Sa sala kasi nagsiksikan ang mga kalalakihan kaya walang may matinong tulog sa kanila. Ang mga misis at si Sheryl, nagkasya sa mga kwarto. Pero isa-isa na ring nagpaalam ang mga barkada dahil karamihan sa kanila, kagabi pa dapat umuwi.
“Maganda yata yung almusal-simba-lunch na plano. Aabot tayo sa 10 a.m. mass, bibilisan ko lang mag-pack,” sagot ni Sheryl. Naka-shower naman na siya. Aba’y hindi siya magpapakita kay Julius ng bagong-gising look kaya siniguro niyang bago siya bumaba sa kusina ay ayos na siya.
“Masarap ba ‘yung kape? Batangas brew ‘yan,” kwento ni Julius.
“Actually parang matapang siya kesa sa usual na iniinom ko, pero tama lang ito para magising.”
“Wala ka bang hangover? May Berocca rito, iniwan ni Ria para sa iyo.”
“Ayun, parang kailangan ko ‘yan…” bago pa makakuha ng basong may tubig si Sheryl para sa Berocca, nagawa na ito ni Julius. Pinanood nila ang tablet na mag-fizz sa tubig.
“Ang thoughtful naman ni Ria. Actually, aside from Joanne, parang siya ang pinaka-makakasundo ko sa barkada mo. Although mabait naman lahat. Natuwa rin ako dun sa abogada, pinagtanggol ka.”
“Natuwa rin silang lahat sa iyo,” maingat na sabi ni Julius. Bigla lang siyang nag-flashback sa nangyari dati, nung nakasundo ng barkada ang dating girlfriend niyang doktora at makipag-break siya, hindi niya maintindihan bakit may opinion sila. Apektado lahat. Sana naman hindi mangyari iyon with Sheryl. Not that may balak siyang makipag-break kay Sheryl. Ni hindi pa nga sila. Yata.
“Sana nga makita ko sila ulit.” Na-conscious si Sheryl sa sagot niya kasi parang nagpapa-imbitang ewan siya sa lakad ng barkada. Pinansin na lang niya ang nakahain sa lamesa. “Grabe naman ito, parang hotel breakfast. May pancakes, may toast, may fruits, may yogurt. Pero ang pinakamasarap, yung kape!”
“Siyempre, guwapo ang nagtimpla eh. Pero gusto ko ng kanin. Di bale mamayang lunch na lang natin. With bulalo at tawilis!”
Pag nagpupunta ang barkada ni Sheryl sa Tagaytay, palibhasa all girls dahil hindi usually isinasama ang mga asawa’t anak ng mga kaibigan niya, hindi sila sa bulalohan kumakain kundi sa mga out-of-the-way na restaurants na Western food ang inihahanda, o kaya sa mga bed-and-breakfast na may kasamang spa. Mahina siya sa kanin pero masarap sigurong panoorin kumain nang marami si Julius.
“Unless gusto mo sa mga date places dito, yung may mga steak at kailangang magpa-reserve,” sabi ni Julius, na nabasa na naman ang iniisip ni Sheryl.
“Hindi ah, ano’ng akala mo sakin, sosyal? Punta tayo sa bulalo restaurant na may view ng Taal volcano, na may kumakanta, ok sakin yun,” excited na sagot ni Sheryl. Kahit sa carinderia pa sila kumain ni Julius ngayong araw na ito, happy pa rin siya!
“O sige, aayusin ko na ang kotse ha, ilabas mo na lang ang mga gamit mong ilo-load ko sa trunk.”
What a difference a night with his friends makes. Nawala ang awkwardness, ang new-coupleness, nila. Natural lang na magplano ang isa, sumang-ayon ang isa, mag-suggest, mag-usap. Magaan at masaya ang umagang iyon.
Late sila nang konti dumating sa misa dahil dumaan pa sa park para magpaalam kina Alex at Joanne. Sa likod sila ng simbahan nakaupo. Naalala ni Sheryl na kagabi lang, nagdadrama siya sa kasal dahil sa pagsisikip ng dibdib niya sa pag-uusap nila ni Julius sa biyahe. Ngayon, wala na yung mga emote niya.
Nagsisimba si Julius. Yun na ang pogi points sa lahat ng pogi points. Ipinagdasal niya ang araw na iyon at lahat pang mga darating na araw. Hiniling niyang matuto siyang mag-dahan-dahan sa pakikipag-relate kay Julius.
Pagdating sa restaurant, nakakuha sila ng sariling kubong maganda ang view ng Taal Lake. Wala nang hiya-hiya si Sheryl, masarap nga ang bulalo at mainit na kanin at bagay sa tawilis na in-order ni Julius. Uminom pa sila ng buco juice. Kinantahan din sila ng roving singers ng restaurant. Aegis ang banat.
Mahal na Mahal Kita by Aegis
Hindi kita puwedeng iwanan
Hindi kita puwedeng pigilan
Ipaglalaban kita
Kahit hanggang kamatayan man
Kung mawawalaya sa iyo
Huwag kang mag-alala’t babalik ako
Para ipagpatuloy natin ang ating pag-ibig
Na aking iniwanan sa ‘yo
Chorus:
Mahal na mahal kita dito sa aking puso
Ikaw lang nag-iisa, o aking mahal
Mahal na mahal kita dito sa aking puso
Ikaw lang nag-iisa, o aking mahal
Mahalin mo lang ako nang tapat
Mamahalin din kita nang tapat
Kahit anong pagsubok dumating
Ipangako mo rin, ipaglalaban natin
“Kilala mo ang Aegis?” amused na tanong ni Julius habang pinapanood si Sheryl na sumasabay sa banda.
“Oo naman! May Pilipino bang hindi nakakakilala sa kanila? ‘Luha’ at ‘Basang-Basa sa Ulan,’ at oh my gosh, yung ‘Halik,’ sobrang winner yung kantang yun.”
“Pwede ba yung ‘Halik?’” tanong ni Julius sa lead singer ng munting bandang nakatapat sa mesa nila.
“Ano?” patawang tanong ni Sheryl. Hmm sexy ang lead singer, at nakatingin si Julius, ano kaya kung buhusan nya ng mainit na sabaw ng bulalo….
“Ibig kong sabihin, kung pwede nilang kantahin yung paborito mo,” sagot ni Julius na ibinaling kaagad ang tingin sabay hawak sa kamay ni Sheryl. Marunong siyang mag-shift ng eksena.
“Hindi ko naman favourite yun, pang-sawi iyon eh. Wala akong ganung angst ngayon,” sabi ni Sheryl, na ayaw na bumitaw kay Julius. Kahit hindi na siya makakain at mag-sebo na ang bulalo.
“Ay ano na lang po ang request niyo, ma’am?” tanong ng lead singer na naka-skinny jeans.
“O baka po may theme song kayo, ma’am, ser,” ang dagdag pa ng gitarista.
“Isa ngang makabagbag-damdaming ‘Hawak Kamay’ diyan,” request ni Julius, sabay kindat kay Sheryl.
Hawak Kamay ni Yeng Constantino
Minsan madarama mo kay bigat ng problema
Minsan mahihirapan ka at masasabing “di ko makakaya”
Tumingin ka lang sa langit
Baka sakaling may masumpungan
Di kaya ako’y tawagin
Malalaman mong kahit kailan
Chorus
Hawak-kamay
Di kita iiwan sa paglakbay
Dito sa mundong walang katiyakan
Hawak-kamay
Di kita bibitawan sa paglalakbay
Sa mundo ng kawalan
Minsan madarama mo
Ang mundo’y gumuho sa ilalim ng iyong mga paa
At ang agos ng problema’y tinatangay ka
Tumingin ka lang sa langit
Baka sakaling may masumpungan
Di kaya ako’y tawagin
Malalaman mong kahit kailan
Sumabay pa si Sheryl sa chorus at sa bridge siya na ang kumanta:
Wag mong sabihin nag-iisa ka
Laging isipin meron kang kasama
Narito ako oh, Narito ako…
Natuwa pati mga katabing mesa sa performance. Palakpakan ang lahat. Matapos niyang abutan ng tip, nagpakuha ng picture nila ni Sheryl si Julius sa gitarista.
“Bagay po kayo, ma’am, ser, parang in-love na in-love ang aura niyo” sabi nito. Nagpasalamat ang dalawa.
Pag-alis, sabi ni Sheryl, “Ooh, malay natin may powers pala si Kuya. Nakita niya ang aura natin eh!”
“Hindi masyadong kuya si Kuya,” paliwanag ni Julius. “Napansin mo ang pilantik ng daliri?”
“At come to think of it, malagkit nga ang tingin sa iyo,” dagdag na puna ni Sheryl, na natatawa lang. Kailangang masanay na kung si Julius ang ka-date, maraming nakatingin dito. Pwes, hanggang tingin lang naman sila.
“Julius…”
“Yes, Sheryl?”
“Paano naging ‘Hawak Kamay’ ang theme song natin?
“Di naman official iyon. Nagkataon lang. May alam akong mas bagay sa atin.”
“Ano?”
“’Init sa Magdamag,’ alam mo yun ‘no?”
“Nonoy Zuñiga at Sharon Cuneta! At hindi bagay sa atin ‘yon!”
“Ano ka, sakto kaya ‘yun sa atin. Kantahin mo nga ang chorus.”
“Kung langit sa atin ay ipagkait,
Dito sa piling mo’y muling makakamit.
Walang hanggang pag-ibig na may luha at tamis,
Nasa’n ka pagsaluhan natin ang init sa magdamag.…”
Sumabay si Julius sa pagkanta, at nag-blend kaagad ang mga boses nila. Parang pinraktis na nang maraming beses. Pero mahina lang ang kanta nila at baka marinig ng mga nasa kabilang kubo.
“O diba, sa sandaling pagkakakilala natin, may luha at tamis na, pero may langit din…”
“Loko. Gusto ko pang makarating sa totoong langit...”
“Sheryl…”
“Yes, Julius?”
“E kung, next week na tayo umuwi?”
“Nangangarap ka nang gising?” Sumandal siya kay Julius habang nakatanaw sa bulkang Taal.
“Oo tingnan mo, naplano ko na. Ang dami nating pwedeng gawin. Tomorrow, gawin natin yung Taal Volcano trek. Sa Tuesday, magpapa-spa tayo maghapon, the works! Uuy, alam kong gusto mo yun. Kasi mapapagod tayo sa trek kaya kailangan ng massage pagkatapos….”
“Actually gusto ko rin ng foot spa at facial…” Sumali na rin sa pangangarap si Sheryl. Julius was gently stroking her hair while talking dreamily and staring into the “Island within a Lake on an Island within a Lake on an Island.”
“Kita mo na? I’m starting to make sense diba. Then, sa Wednesday, rent tayo ng boat sa Taal Lake Yacht Club. Sa Thursday, maghahanap tayo ng kakilalang magpapapasok sa atin sa Tagaytay Highlands, kahit overnight na tayo doon. Sa Friday ng gabi, sakay tayo sa malaking ferris wheel aka ‘Sky Eye.’ Hindi ka mukhang nagca-casino so we can skip that. Sa Saturday pwede tayong mag-day of prayer o mini-retreat. Diba? Muntik na nating maaabot ang langit nun!!!”
“Dami mo namang plano.”
“Gano’n talaga. Nakakapagod kayang puro trabaho lang.”
“Pero Julius, may pasok tayo bukas.”
“Pwede namang mag-leave!”
“Agad-agad? Hindi ka naman demanding. Kailangan sa amin months in advance ang paalam lalo na kung more than 3 days na VL.”
“Karapatan ng manggagagawa ang VL.”
“Iga-grant naman, pero di lang pwede short notice.”
“Ayaw mo yata akong kasama eh.”
“Hello! Ang drama. Gusto na nga kitang papirmahin ng kontrata e.”
“Ay dapat kagabi pa, nung andito si Adora, at nang ma-review muna niya. Teka, anong kontrata?”
Huminga nang malalim si Sheryl.
“Yung ex ko kasi.” Tiningnan niya si Julius. Hindi naman bumitaw sa kanya. “Punung-puno ng pangarap at plano iyon. Tatanda raw kami together. Iikutin daw namin ang mundo together. E hindi pa nga tapos ng college, hindi na kami together!”
“Ano’ng nangyari, bakit kayo nag-break?”
“Nag-cross enroll siya sa UP Baguio isang summer. Artist e. Pagbalik ng June, may ibang girlfriend na, pero di ko pa alam, so pinagsabay kami. By September, nabuntis na niya, so nalaman ko rin. By December kasal na sila.”
Parang may nagliwanag sa isip ni Julius. “Ahh, kaya pala ayaw mo na nang paliguy-ligoy, sigurista ka na ngayon. Kaya yung listahan mo diretso sa kung ano hinahanap mo sa asawa at sinasabi mo agad na pang-housewife ka.”
Tumango si Sheryl. “Ayoko na kasi ng bolahan. First love ko yun e, high school sweethearts kami. Sabi ng lahat, bagay kami, at nadaan ako sa lakas mambola, galing manligaw. Kahit maraming ibang kaklase kong umaaligid, siya sinagot ko. Ang tiyaga-tiyaga niya noong bago pa lang kami.”
“Naka-ilang boyfriend ka pa after him?”
“Wala, siya yung last. Traumatic for me, e. It was so hard to trust men after that. It took me years to get over him.”
“Whoa. Ang tagal na no’n a.”
“Kaya nga Julius, I’m not wired for casual dating. Siguro naman by now, I’ve made that clear.”
“Crystal clear. Hindi nga lang ako makapaniwala. Sa ganda mong yan, as in wala talagang sumunod after college?”
“Merong pailan-ilang dates, pero hindi nag-work out. May officemates na laging bumubuntot pero hanggang di nagsasabi nang intensiyon, friends lang sila for me. Meron doctor, best friend ng isang kuya ko, gusto ko na sana, nag-abroad naman para mag-further studies. Hanggang napagod na akong mag-date, naging busy na ako sa work, at nahirapan na rin ang friends ko hanapan ako ng ise-setup with kasi ang pili-pili ko na raw.”
“E anong sabi mo sa friends mo nung na-meet mo ako?”
“Alam mo, fishing ka!” Sabi ni Sheryl sabay tayo. “Punta muna akong restroom.”
Pagbalik niya, sabi ni Julius, “May missed calls ka ulit.”
“Hay, ang Mom ko, at sina Pauline. You haven’t met my friends, we have to schedule that.”
“Papuntahin mo sila rito sa Tagaytay, our kingdom for a week,” sabi ni Julius sabay akbay kay Sheryl.
“Uuwi tayo tonight diba, Julius?”
“Iisipin ko pa. Hindi ako takot sa Tatay mo, ha kala mo ba,” pabirong hirit ni Julius. Nothing could be further from the truth.
“E sa mga kuya ko? Bullies ko sila nung maliliit pa kami pero nung lumaki na ako bumait na sila sa akin. They wanted to pay Darwin a visit, yung ex ko, after they found out what happened. Full force, and some of them are taekwondo black belters. Kaso pinigilan sila ng Daddy. Ang sabi, buntis na ang babae, hayaan na nilang pangatawanan ni Darwin ang ginawa niya, di na nga lang siya makakalapit o tawag sa akin ever.”
“How did you take it?”
“Hindi ko kinaya. Nagbakasyon ako sa Tita ko sa London that Christmas. Winter kung winter. Tinapos ko lang last year ko sa UP nang parang nanaginip, then balik sa London, this time with my parents. Natakot yata silang saktan ko sarili ko, kasi sobrang depressed ako nun e.”
“Sana pala sa UP ako nag-aral, o kaya nakilala kita noon pa. I could have saved you from heartache.”
“Mga hirit nito! Baka ikaw ang nag-cause ng heartache. Atsaka ang layo kaya ng Mapua, feeling ko lang hindi ka magtitiyagang dumalaw nang madalas.”
“Uuy, nag-research, alam kung saan ako nag-college.”
“Tse. Ang feeling mo talaga!”
“Lipat tayo sa Bag of Beans, kape at masarap na bread.”
“Sure. Hindi ko na lang iisipin bakit mo kabisado ang Tagaytay, kung ilang girls na ang inilibot mo rito.”
“Madalas ako rito for work. Minsan, sinasama ko mga kapatid ko, parents ko, tsaka pamangkin ko.”
Paglipat nila sa Bag of Beans, mas intimate na ang ambience. Naisip ni Julius na mag-confess.
“I think I have to tell you something.”
“Ano? Don’t tell me you’re married. Or may anak ka na…” Huwag po, huwag po naman sana, panalangin ni Sheryl.
“Wala pa, that’s just your trauma talking.”
“E kasi naman mga intro mo nakakakaba.”
“Here goes. Naalala mo ba yung first date natin?”
“Sa tingin mo makakalimutan ko yun?” Makasaysayan kaya ‘yun. Napangiti si Sheryl.
“Haha. Meron ka kasing text message…”
Hindi pa tapos si Julius, natigilan na si Sheryl. Napawi ang ngiti sa mukha niya. Text message. Isa lang ang sinend niya, sa place ni Julius yun. She texted her friends. Hindi yata’t…
“Na-include mo ako sa recipients,” simpleng dagdag ni Julius.
Maraming four-letter words na nagsigawan sa kalooban ni Sheryl. Buti napigilan niyang sabihin ang mga ito out loud. Oh no!!!
Nakangiti si Julius. Lumipat sa tabi ni Sheryl. Tumalikod si Sheryl, burying her face in her hands. Gusto na niyang mamatay sa hiya.
“Hey, I’m still here, diba?”
Tinanggal ni Sheryl ang mga kamay niya mula sa mukha at nakuha niyang maggalit-galitan para itago ang matinding kahihiyan.
“Bakit ngayon mo lang sinabi? I made a fool of myself!”
“Kakakilala pa lang natin nun, paano ko naman sasabihin. Naisip ko rin, first impression lang ‘yun, lilipas din.”
Sinabi ni Sheryl sa text na iyon na nahanap na niya ang The One. Kung nabasa ni Julius iyon, dapat nagpakalayu-layo na ito sa kanya. Pero hindi naglaho si Julius. Oo nga pala, mga isang linggo lang.
“Kaya pala naghintay ka ng 1 week bago tumawag ulit. Pinalipas mo ang kagagagahan ko.”
“Hindi naman. I checked myself also kung ano ba intensyon ko sa iyo. Klaro kasi na pangmatagalan ka, hindi lang pampamilya, pang-sports pa.” Ang mga jokes ng dalawang ito, pang ‘80s kids talaga.
“Pwede ko bang tanungin ano intensyon mo sa akin? Don’t freak out, okay?” Marahang tanong ni Sheryl. Tuwing napupunta kasi sa seryoso ang usapan, parang luha at pait ang napapala niya.
“Sher, right now, ito lang masasabi ko, I’m crazy over you. I want to get to know you more. Wala akong powers para malaman, o ma-assure ka, what tomorrow brings. Except na gusto ko talagang kasama pa rin kita bukas, at sa isang bukas, at sa isa pang bukas….”
Luha. Tutulo na ang luha ni Sheryl. Naalala niya ang acting workshop na pinasukan niya dati, sabi tumingala para bumalik ang luha, tapos pagbaba ng mata, sabay ngiti. So ginawa niya ito. Effective.
“Julius, what are you saying?” Nagniningning ang mga mata ni Sheryl sa hindi tumulong tears of joy.
“Kung may audition, mag-au-audition ako. Kung may pila pipila ako. Kung…”
“Shh…” sabi ni Sheryl. “Lika nga rito,”
Lumapit pa nang husto si Julius sa kanya. Inilagay naman ni Sheryl ang chin niya sa shoulder ni Julius sabay sabing, “Selfie muna tayo.”
“Ha?” Gulat na gulat si Julius.
“Gusto kong maalala ang moment na ito forever and ever. Smile!” Click. “And you bet I will upload this. Out na tayo.”
“So Sheryl, kung out na tayo, ibig sabihin tayo na? We are official?”
“Well, kung susundin ko ang rules ko, hanggang hindi ka nagsasabi ng I Love You, at hindi kita sinasagot, hindi pa tayo.”
“E kung hindi natin sundin ang rules mo?”
“Pwede rin naman, kung bigla mo akong i-kiss, malilimutan ko ang rules na ‘yon.”
“Dito mo gusto ng halik, sa Bag of Beans? Sa harap ng maraming tao?”
“Bakit, hindi ka na makapigil?” pilyang sagot ni Sheryl.
Kinuha ni Julius ang bill. Dahil matagal dumating, nagpunta na siya sa counter para bayaran ito. Nag-takeout si Sheryl ng bread para sa parents niya. Tatawag pa sana siya kay Francine nang bigla siyang hinatak ni Julius sa kotse, hindi na makapigil.
Nagawa naman nila lahat ng pinlano ni Julius sa Tagaytay, hindi nga lang noong linggong iyon. Hindi sila nagmadali. Pinlano nila bawat trip, para special, at inunti-unti sa loob ng iba’t ibang weekend.
Sa loob ng Ferris Wheel nag-propose si Julius kay Sheryl in less than a year. Umikot ang mundo ni Sher, literally.
Nakilala nina Pauline, Francine, (at Georgia at Larissa through Skype) si Julius. Sila rin ang mga bridesmaids sa kasal. Umuwi lahat ng kuya ni Sheryl sa Pilipinas para rito. Ang mga pamangkin nila at inaanak ang ring bearers at flower girls.
Si Alex ang Best Man. Maiyak-iyak at tawang-tawa ang mga bisita sa speech at toast niya.
Ang barkadang The Tux ang reception singers. Rock, pop, Pinoy, at 80’s music naman ang kinanta nila sa wedding reception. Pinakamaraming YouTube hits ang duet ng bagong kasal ng “Init sa Magdamag.” May surprise number din si Julius para kay Sheryl (“Blaze of Glory”), at si Sheryl para kay Julius (“Bituing Walang Ningning”). Iyak-tawa ulit ang audience.
Nagpa-cater si Julius sa kaklase niyang may-ari ng restaurant kung saan sila nag-first date. Nag-message ang Head Waiter sa video para sa bagong kasal, sabi niya, na-predict niyang love-at-first-sight ang nangyari sa dalawa. Malaking tip na naman ang inilaan ni Julius para sa kanya.
Tumira muna sila sa condo ni Julius, at patuloy na nagtrabaho si Sheryl. Ngunit nung manganak na siya, pinili niyang maging full-time mom. Housewife, pero part-time singer.
Sina Julius at Sheryl, simple lang ang pangarap, simple rin lang ang buhay na hinarap.
Nawa ang kwento nila ay nakapagdulot ng saya sa inyong lahat.
The End.
(Tapos na talaga, wala nang aapila.)
What allowed me to survive and even cherish the year was how I started it: I went on retreat last March in Tagaytay, Philippines. The bench on the left was my favorite, this was in Caleruega. I sat there for several hours, under sun, wind, and rain, to lift up to God my upcoming 
One of the people who was very instrumental in this leap of faith is my spiritual director, who deserves an award for listening to me and walking with me through my wounds, burdens, and struggles for several months, while I discerned whether I should indeed give up a good job as a court attorney to take a year off. Fr. Jordan Orbe, SJ sat with me on my retreat for an hour a day, listening to my prayers, plans, and dreams, and giving me the freedom to face the questions, even without the answers. I have had a few spiritual directors in life, and each one was perfect for what I was going through while I was with them. Thank you, Fr. Jordy, for the prayers and the help even across the miles.
The Obiter Master 
Commentaries