Ang Magkaibang Plano (Housewife Series, Part 4)

Maligayang Araw ng mga Puso! Narito na ang pang-apat na kabanata sa kwento nina Julius at Sheryl. Kung nais balikan, o simulan, ang naunang tatlong kabanata, maari po lamang na magbasa ng Maikling Kwento. Salamat!

IV. Ang Magkaibang Plano

Nag-stop over nga sa malaking gas station sina Sheryl at Julius bago tumuloy sa Tagaytay. Naka-gown si Sheryl, diba? Kasi dapat didiretso sila sa simbahan pagkatapos. Nakasuot naman ng suit nya si Julius maliban sa jacket kaya bagay sila, at hinayaan na lang nilang pagtinginan sila ng mga tao.

Pumasok sila sa Starbucks para magkape. Alam nilang dapat kumain din sila kasi dinner pa ang susunod nilang meal, sa reception.

May gustong tanungin si Julius kanina pa, at nakahanap siya ng pagkakataon nung nakaupo na sila, habang naglalagay ng asukal sa kape niya si Sheryl.

“Uh, Sheryl, earlier when you introduced me to your dad… sabi mo, ano, sabi mo… I’m your ‘friend’ Julius.”

Nagpigil ng tawa si Sheryl. “Tama naman, diba? We are friends, right?” Pinanood niya ang facial expression ni Julius.

Hindi matiyak ni Julius kung paano sasabihin ang follow-up question. Uminom ng kape niya si Sheryl, at naisip na hindi pala muna niya dapat ginamit ang MAC lipstick, sana light gloss na lang muna kasi napunta lang sa coffee cup lahat. Hindi bale, talent naman niya iyong pagre-retouch.

Binalikan niya ang pamumrublema ni Julius nang may konting amusement.  “Bakit, akala mo na-Friend Zone kita?” sabi niyang naglalaro ang mga mata.

“No, no, I just wanted to… know what that meant for you.” Si Julius ba ito? Si Julius na ni hindi umaabot sa Friend Zone, dahil matapos niyang pagsawaan ang mga babae, halos hindi na siya kinakausap ng mga ito? Si Julius ba itong worried kung kaibigan lang ang turing sa kanya ni Sheryl?

“Look, it’s my dad. I know what triggers his alarm system. Hindi ka pa niya kilala e. Hindi pa rin kita masyadong kilala. When it becomes clear to us what we are, then I’ll tell him. Okay?” Hindi sinasadya ni Sheryl na mang-pressure. Hindi pa nga naman sila nagtatanong kung anong status nila. Nililigawan ba siya ni Julius? Iyon ang bagay na maiintindihan ng henerasyon ng parents niya. Are they dating? Iyon ang uso ngayon, walang commitment, unless sabihin nila parehong exclusive na sila. Sila na ba? Sheryl was hoping these things would be settled that weekend.

“Ok.” Napalunok si Julius. Ito ang napapala niya sa pagtatanong ng mga bagay na hindi niya alam ang sagot. At hindi pa siya handang sagutin. Sa tanda niyang ito, parang hindi nag-aapply lahat ng dati niya nang gawi. Dati-rati, siya ang hari ng MU, ng malalabong usapan.

Ang ikli naman ng sagot, naisip ni Sheryl. Pero ayaw niyang masira ang magandang araw. Hindi siya magmamadali. Kahit na sabi ni Georgia, hindi utak ang pinapagana niya rito kay Julius.

“Tell me, Sheryl,” sabi ni Georgia nung huli nilang usap sa Skype, nang mabalitaan nitong sasama siya sa Tagaytay para makilala ang mga kaibigan ni Julius, “which of your standards did Julius meet so exceptionally well? Hindi kaya inabutan lang siya ng right time, yung handa ka nang magka-relationship ulit? Or you just found him irresistibly handsome? Kasi come onnn, sa tinagal-tagal nang paghihintay mo, hindi mo masagot sa akin bakit ang lakas ng tama mo rito kay Engineer?”

Puwede ba naman kay Georgia ang mga sagot na, “Hindi ko maipaliwanag e, basta masaya ako pag kasama ko siya, at wala akong gusto kung hindi makausap siya, isipin siya, o planuhin kelan kami magkikita ulit.” So, hindi ito ang sinagot ni Sheryl.

Ang sagot niya, “Georgia, sabi mo nga tumatanda na tayo. Baka natututo na rin ako kung ano ang gusto ko, baka hindi man measurable or logical at this point, there’s something about him.”

“Just take care of your heart, Sheryl. Alam kong ikaw na ang pinakamaingat sa ating magkakabarkada, pero noong kabataan natin, medyo may tendency ka ring maging baliw sa pag-ibig e.”

Ngayong kaharap ulit ni Sheryl si Julius, naaalala niya ang mga sinabi ni Georgia. Kasi para nga siyang teenager ulit. At ayaw niyang masyadong mag-isip. Go lang siya nang go.

“I’ll just freshen up ha,” sabi niya kay Julius. Ito ang hirap sa mga out-of-town weddings, kung wala kang bahay na mapagbibihisang malapit. Kahit nag-rent sina Alex ng bahay sa Nasugbu, after reception pa sila pupunta roon.

Tumango lang si Julius. Hindi naman niya makita kung ano pa ang dapat i-improve sa ayos ni Sheryl. Paglabas nito, masaya niyang in-escort pabalik sa kotse. Kumapit si Sheryl sa kanang braso niya palabas.

“Kuha tayo ng selfie,” sabi ni Sheryl.

“Selfie pa rin ba tawag kahit dalawa tayo?”

“Hindi ko alam, pero mas matangkad ka, so ikaw humawak ng phone ko.”

Naka-ilang take sila kasi hindi naman sanay kumuha ng selfie si Julius. Inayos din ni Sheryl ang buhok ni Julius na ginulo ng hangin. Gumanda lang ang shot nung pinaglapit nila ang kanilang mga mukha, na magkaharap.  Mahirap i-execute ito dahil sa layo ng agwat ng height nila.

“Ia-upload mo ito?” tanong ni Julius.  Hindi pa sila out sa social media as a couple. Hindi pa yata ready si Julius….

“Hmm, baka hindi. Just wanted to be reminded of the moment,” sagot ni Sheryl, “atsaka baka may mas magandang shots mamaya.”

“Oo nga pala may pupuntahan tayong kasal, ‘no?” sabi ni Julius, na totoong nakalimutan sandali kung saan sila papunta.

Biglang nag-ring ang cellphone ni Julius. Si Alex ang tumatawag.

“Asan na kayo?”

“On the way na,” ang sagot ni Julius.

“Siguruhin mong maaga kayo para makita mo ang bunso ko na ring bearer ha.”

“Andiyan na kayo?” gulat na tanong ni Julius. Mga isang oras at kalahati pa ang layo nila, sa tantiya niya. Sinakto lang din niya ang estimated arrival nila na magsisimula na ang kasal.

“Kanina pa, kailangan mag-practice ni Davey nang paglalakad, e. Isa pa, kaya ako tumawag, pakisabi kay Sheryl vinolunteer ko siyang kumanta dun sa pictorial session. Andito kasi ang choir, pianista, at strings quartet, nagpa-practice din,” sagot ni Alex.

“Ano? Ikaw kaya ang magsabi. Baka hindi pumayag ito,” sabi ni Julius, habang naglalakad sila ni Sheryl pabalik sa kotse.

“Ikaw na, hindi naman kailangan ng notice niyan e. Tiyak may baon nang kanta yan, si Sheryl pa.” Hindi na lang sinabi ni Alex na narinig na niya ang wedding singers at mas magaling pa ang ka-date ni Julius kaysa sa mga ito.

Pagsakay sa kotse, tamang-tama, si Odette Quesada ang kumanta ng “I Think I’m in Love” galing sa playlist ni Julius. Sabi niya, “Alex asked me to tell you, if you could sing during the pictorial session. Matindi yon e, nai-volunteer ka na hindi ka man lang tinanong muna.”

“Oh. Hindi yata ako handa,” nabigla si Sheryl. Hindi kasi niya kilala ang bride and groom kaya siya medyo hesitant. Pero naisip niya, wala namang nakikinig sa kumakanta pag pictorial na, kasi either naka-pose nang wacky sa harap ng altar ang mga tao, or nakaupo at nanonood sa mga nagpo-pose ng “wacky” at “closer.”

“Vinolunteer din ba niya kung ano ang kakantahin ko?” sabi ni Sheryl makalipas ang ilang sandaling pag-iisip kung tatanggi siya.

“Hindi, pero sigurado raw siyang may baon ka nang kanta,” sagot ni Julius na parang naging messenger ni Alex. Naisahan siya dun, a.

“Hmm, okay ba yung Till I Met You?”

“Kahit ano, tiyak na matutuwa sa iyo si Janine, hindi man niya mapansin agad mamaya, pag pinanood niya ang video ng wedding.”

Tahimik sila habang nakikinig kay Odette Quesada. Inaalala na rin ni Sheryl ang kakantahin niya. May napansin silang babaeng nasiraan ng kotse sa highway, at may tumutulong na dito. Naawa si Sheryl, at inisip niyang sana, hindi lokohin ng mekaniko ang babae. May naalala tuloy siyang observation niya tungkol sa mga mekaniko at lalaki.

“Alam mo, kayong mga lalaki, daig pa ang mga mekaniko ng kotse,” pasimula ni Sheryl.

“Ha? Paano mo naman nasabi yun?”

“Kasi, nung minsan, I was in a minor car accident. I was fine, but my car,  unti-unti nang nag-deteriorate after that. Hindi ko na sa kasa dinadala kasi ang mahal. Tuwing may papa-repair, nag-ca-canvass ako sa iba’t ibang shops. At alam mo kung ano’ng napansin ko?”

Hindi agad makasagot si Julius. Nagulat siyang si Sheryl mismo ang nagpapagawa ng kotse niya. Hindi ba niya pwedeng iasa iyon sa… sabagay, talagang enigma si Sheryl. Malamang marunong din itong magpalit ng flat tire.

“Ano’ng napansin mo? Na mabait sa iyo ang mga mekaniko?”

“Hinde. Tuwing may sira at magpapalit ako ng mekaniko, may bago na namang theory kung anong problema ng kotse ko, at kasalanan iyon ng previous mekaniko, at siya lang – ang bagong mekaniko – ang makakagawa nun, kasi hindi siya manloloko, at alam niya ang ginagawa niya, at maaasahan ko siya.”

Parang alam na ni Julius kung saan papunta ang observation ni Sheryl.

“Car mechanics, like men, tend to think they are the only exception to the rule, that you are lucky to meet them in a world full of fraud and dishonesty.”

“Saan ka ba nagpapagawa ng kotse? May talyer yung tatay ng kabarkada namin, papakilala kita.” Nag-pretend si Julius na hindi nakuha ang ibig sabihin ni Sheryl.

“That was before. I bought a new car last year,” sagot ni Sheryl.  Napatawa si Julius.

“Paano mo nga naisip ulit na happy kang maging housewife?”

Huminga nang malalim si Sheryl. Madaling sagutin ito sa first date, yung wala pa siya masyadong pakialam kung ma-turn off si lalaki. Noon pa nga lang, mega react na siya sa pambibitin ni Julius. Iba na ngayon, medyo kapag natakot na naman si Julius sa mga sasabihin niya, baka hindi niya kayanin.

“Kaya nga ako may list, e,” sabi niya, at naramdaman niya ang inner Pauline niyang nagsasabing, “Wrong answer, Sheryl!”

“You have a list?”

“Ahh, medyo traffic ano? Huwag sana tayong ma-late. Sana pagtungtong natin sa simbahan, hindi pa nagsisimula yung procession to the tune of Pachelbel’s Canon in D Major…”

“Hindi ko alam bakit sa lahat ng kasal yun ang tugtog. Walang originality ang mga tao. Pero hindi mo sinagot ang tanong ko. Ano yung listahan mo?”

Mukhang hindi nakalusot si Sheryl. Siguro kailangan na nilang harapin ang katotohanan.

“Yeah, I have a list. Of qualities. In a man. Siyempre para ma-sustain ko yung Housewife Dream, naghihintay ako ng Good Provider.” Tahimik lang si Julius. Nagsisi naman si Sheryl. Bakit kasi kailangan siyang maging honest palagi? Ano na lang ang magiging reaction ni Julius? Na sinusukat niya ang mga lalaki? Paano pag na-realize niyang nasa testing phase sila ngayon kung pasok nga ba si Julius sa mga listahan ng hanap niya? At hindi niya balak sabihin kung ano ang laman ng listahan.

“Hey. Say something,” sabi ni Sheryl, sabay hawak sa braso ni Julius na malapit sa hand break.

Umaandar ang utak ni Julius. Sabi ko na, high maintenance ang babaing ito e. Sabi ko na, maraming hinahanap ito sa buhay e. Shape up, Julius. Time to make an exit plan, before it’s too late.

Sakto naman ang pasok ni Basil Valdez sa car stereo.

Anong kailangan kong gawin

Upang malaman mo

Ikaw ay minamahal ko

Kailangan ko’y katulad mo

Sa buhay kong ito

Nag-iisa lang sa mundo.

 

Dati’y nasaktan na ‘ko

Takot nang magtiwala

Ayoko na sanang umibig pa

Ngunit ika’y ibang-iba

Sa lahat ng nakilala

Sana ay ikaw na nga.

 

“And this list, how does it work? Pag may palpak minsan, o may kulang, The End na? Good bye na?” Nairita si Julius sa playlist niya for the first time. Masyadong nakaka-enhance ng damdamin, e gusto niyang mag-concentrate sa pag-iisip ng mga usual niyang exit plan sa mga sandaling iyon.

Na-sense ni Sheryl na medyo tense na si Julius. Great job, Sheryl, naisip niya.

“It hasn’t worked yet, obviously. Pero dahil sa List, hindi ako madalas nakakahanap ng date. O kung lumabas man ako, hindi ako nai-impress basta-basta. It’s been years since my last boyfriend.” Pause to reminisce. Pause for effect.  “But after our first date, I threw away the list,” dagdag pa ni Sheryl.

Nabuhayan ng loob si Julius. Ayaw lang pala niya yung feeling na hindi siya nakapasa.

Pero, napaisip siya….

Teka, ang ibig ba nitong sabihin, nasa kanya na lahat ng hinahanap ni Sheryl? Naalala niya ang text message nito sa mga kaibigan noong makasaysayang first date nila: “I have found the one. He gets me!”

Kailan kaya niya aamining natanggap niya rin ang text? Hindi pa siguro ngayon. Hindi pa siguro bukas.

Wala namang masama sa listahan, ang problema, wala pang ganoon si Julius. Hindi sya kasing-handa ni Sheryl sa mga ganitong usapan.

“Sheryl, I don’t mean to be mean, okay?”

Uh-oh. Ano raw?

“I just want us to manage our expectations a little bit more. Ang sabi ko, wala akong balak lokohin ka. Bigyan mo lang ako ng chance to get used to some of your ideas.”

What’s the matter? Ayaw ba niyang matukoy na nakapasa sa Sheryl’s Exalted List of Qualities in a Husband?

Ayun, husband na kasi agad ang hinahanap niya.  Segue lang ang Boyfriend. Pupunta pa naman sila sa kasal. Paano ba mag-manage ng expectations sa ganitong environment?

“Aalagaan kita nang mabuti ngayong weekend. Pero pagkatapos nito, pag-isipan natin kung pareho ba tayo ng hinahanap sa relationship, and let’s try to meet halfway. Tama ka, hindi mo pa ako masyadong kakilala. Kung baga sa Monday, back to reality tayo. Ngayong weekend, let’s pretend we’re just a regular, happy couple.”

Maiiyak yata si Sheryl. Dang it! Malapit na sila sa simbahan. Ano bang pinagsasasabi ni Julius? How could he expect her to process this? She was in freaking three-inch heels.

“Are you okay with that, Sheryl?” malambing na tanong ni Julius.

What the hell, ano’ng gusto mong isagot ko? Ang tunay na thought bubble ni Sheryl. Nagpigil siya dahil kailangan pa nilang maging sweet para sa kasal at sa reception at sa after-reception gimmick. At may bukas pa. Magpasundo kaya siya sa daddy niya?

“Julius, I don’t know how your previous girlfriends responded to this kind of proposition, but you leave me with no choice. Ok, I am your date for the weekend. Beyond that is a mystery.”

Ayaw sakin nito, naisip niya. I mean, not enough to want to spend forever with me.

“Kasi naman, bakit ka nagmamadali? Forever ka diyan!” ang sabi ng chorus nina Pauline, Francine, Larissa, at Georgia sa utak niya.

Dumating na pala sila sa Chapel on a Hill. Matarik ang hagdan paakyat kaya inalalayan siya ni Julius. Nung nakaupo na sila sa tabi nina Alex at Joanne, atsaka tumugtog ang Canon in D Major. Nag-co-compose ng mukha si Sheryl, ayaw niyang magpahalata kahit kanino.

Ayun, naglakad na ang Maid of Honor. Parang artista sa ganda, naisip ni Sheryl. Actually, kamukha ni Dawn Zulueta, napansin niya. Kung anu-ano na lang ang iniisip niya para hindi mag-emote.

At dumating na ang bride. Yung moment na nagpalit ng music, at kumanta na ng

Ikaw ang bigay ng Maykapal

Tugon sa aking dasal

Upang sa lahat ng panahon

Bawat pagkakataon

Ang ibigin ko’y ikaw

Ay, hindi na nakapigil si Sheryl. Buti na lang, marami siyang kasabay magpunas ng luha. Ang weird lang e kasi hindi naman niya kakilala ang bride. Naramdaman niyang hinawakan siya ni Julius sa kamay.

Ano, bawal umiyak? Naisip niya. Tiningnan niya si Julius nang galit.

Nung nagtama ang tingin nila, nagsikip ang lalamunan ni Julius. Bakit siya umiiyak? Gusto ko lang naman malinaw usapan namin para walang sisihan.

Bakit ba ang hirap-hirap? Drama ng puso ni Sheryl. Itong mga iba, sina Joanne at Alex, Janine at Raymond, happy ending. Hindi sila iniwan ng mahal nila. Itong si Julius, napakahirap dalhin. Ang ilap-ilap. Gusto na niyang sumuko. Tama yata sina Georgia, kung ayaw niyang maghintay sa wala, dapat lumayo na siya kay Julius noon pang una.

Wala nang pinakamalungkot na bisita sa kasalang iyon kundi si Sheryl. Buong misa, napadasal tuloy siya nang matindi.

“Lord, bakit Niyo naman ipapakita yung gusto ko, tapos sample lang pala? Bakit hindi sya consistent? Bakit feeling ko po, anytime, bibitawan ako nito? Hindi naman po ako naghahangad ng lahat ng lalaki sa mundo e. Minsan lang po ako makakita ng gusto ko.”

Madasalin pala si Sheryl, naisip ni Julius, habang pinapanood si Sheryl na taimtim na nakaluhod pagkatapos ng communion. Pag-upo nito, sumenyas na si Alex, malapit na ang pictorial. Kakanta na siya.

Fight, ang naisip ni Sheryl. Akin ka ngayong weekend, diba? Pwes, I’ll kill you with my charm. At wala nang iba pang greater power si Sheryl kundi ang pagkanta.

“For Janine and Raymond,” sabi niya, bago sinimulan ang awitin.

 

I never dreamed

Cause I always thought that dreaming was for kids

Just a childish thing

And I could swear

Love was just a game that children play

And no more than a game

 

‘Til I met you

I never knew what love was

‘Til I met you

This feeling seems to grow more every day

I love you more each day

Ang bawat tao sa buong simbahang puno ay nagtanong kung sino ba iyong artistang kumakanta. Sunud-sunod ang group pictorials, hindi na nag-solo ang mga taga-choir, ibinigay na kay Sheryl ang mikropono. Pumili na lang siya sa mga song sheets ng choir.

Sana’y Wala Nang Wakas

Now That I Have You

How Did You Know?

Hiningan pa siya ng calling card ng strings quartet, kasi gusto nilang mag-partner sa isang wedding singer. Ngumiti lang si Sheryl. Nang bigla niyang makita si Julius na kausap si Dawn Zulueta,  yung Maid of Honor.

Lapit agad sa kanya si Alex, “Ok ma’am, kalma lang. Best friend ni Janine yon, si Susannah. Nag-date sila ni Julius dati. At huwag kang mag-alala, galit kay Julius iyan. Magpa-Pasko kasi nung nakipag-break ang kaibigan ko, ayun, ang sabi ni Susannah, emotionally constipated daw siya.”

Hindi mukhang galit ang hitsura ni Susannah, dahil tumatawa ito sa kung anuman ang sinasabi ni Julius. Akala ba niya sila ngayong weekend?  Lumapit nga siya.

“There you are,” sabi ni Sheryl, sabay angkla sa braso ni Julius.

Nanlaki ang mata ni Susannah, halatang hindi na-realize na may ka-date si Julius. Galit pala ha, naisip ni Sheryl.

Ipinakilala ni Julius si Sheryl kay Susannah. “Susan, this is Sheryl.” No labels, naisip niya. Mabuti na ang safe.

“So pleased to meet you,” sabi ni Susan. “You have a lovely singing voice. Are you a professional singer?”

I am the unofficial girlfriend, naisip ni Sheryl. Fight mode talaga siya.

“No, I just like to sing occasionally. I’m in marketing,” sabi niya habang nade-depress unti-unti kasi ang tangkad at ang payat ni Susannah. Parang model lang.

Yun pala, model nga. Nakita niya si Joanne sa pila papasok sa reception, at nagpunta sila sa restroom nang sabay. Binulungan siya ni Joanne, “Nakita mo yung model-modelang exgf ni Julius?”

“She is my worst nightmare! Please tell me may ka-date siya ngayon.”

Hirap na nga siya sa sitwasyon nila ni Julius, hindi pa niya kaya ang love triangle, lalo na kung 23 inches ang waistline ng karibal niya.

“Meron, at nilalait ng barkada. Medyo may edad na kasi at umuurong na raw ang noo… Alam mo naman ang mga lalaking ito pag makakasama akala mo nakatambay pa rin sa kanto kung mag-usap-usap.”

Not a comforting thought, naisip ni Sheryl. Kahit sino kapag itinabi mo kay Julius, walang comparison, naku kailangan niyang kumapit kundi pati sa weekend na ito, baka ma-zero siya.

Naupo na siya  sa silya sa tabi ni Julius. Hindi pa tapos ang explosives nito.

“Sheryl, later, yung mga games para sa singles, wag na tayong sumali ha. Don’t try and catch that bouquet.”

Ulit, ulit. Rewind. Is he telling her what to do? Bakit noong first date, cute ito, pero ngayon, nakakainis yatang madiktahan?

Pero naalala niya ang façade niya bilang sweet girlfriend.

“Why, if there’s an eligible bachelor here who wants to put a garter on my leg, who am I to resist?” sabi niya while batting her eyelashes coquettishly. Marunong din siyang mang-inis.

“Basta, alam ni Raymond ayoko ng mga ganun. Lumalabas nga ako usually, e dahil kasama kita, hindi ko gagawin iyon.”

“Seriously, Julius. This is a wedding. Lighten up! Ano’ng gagawin ko kung mag-roll call ang bride and groom?”

“Hindi ka pa naman nila kilala e.”

Aray ko naman. That really hurt. Gusto nang kunin ni Sheryl ang sapatos niya at pukpukin ng matulis niyang heels si Julius.

“Fine. Hindi ako sasali. I will go outside and smoke a cigarette.”

“I didn’t know you smoked.”

“Hindi mo naman ako kilala e.” Ang smoking ni Sheryl ay pang-college days lang, at minsan pag may overtime sa work at kasama niya yung mga artists na nag-de-design ng marketing paraphernalia. Pero hindi naman niya ito habit. Naghahanap lang siya ng pang-inis kay Julius.

Nagpaalam si Julius, may kukunin lang daw. Pagbalik nito, dala ang gitara. Malapit na pala yung Harana nilang magkakabarkada. Dumiretso na ito sa may stage para mag-setup.

Naiwan sina Joanne at Sheryl sa side nila ng mesa, kasi ang mga bata ay nasa kabilang mesa.

“This is what they do best. Ako rin, naharana noon. Biglang gumuguwapo ang magkakabarkada pag kumakanta na. At ang Julius mo, pogi points sa paggigitara.”

Ang Julius ko. Nais tumulo ng luha ni Sheryl. Sabagay, kanya si Julius, according to him, hanggang Linggo ng gabi, sa computation ni Sheryl. Masulit nga.

Nagbuhos pa siya ng red wine na naiwan sa mesa pagkatapos ng mga toasts to the bride and groom. Ininom niya ito at naghandang making sa mga maghaharana. Mas maganda kung naka-barong sila. Puro naka-suit eh. Sa kasal niya, gusto niya naka-barong lahat ng lalaki. Kung ikakasal man siya. Erase na nga, at baka maiyak na naman siya.

Si Raymond ang unang lead singer, siyempre siya ang nakasalang bilang groom. Halatang matagal nang magkakaibigan ang grupo, dahil sa luma ng mga jokes nila at kanta. Humalili sa pagkanta ang iba habang nag-first dance ang bagong kasal.

(Ikaw Lang Ang Aking Mahal)

Itanong mo sa akin

Kung sino’ng aking mahal

Itanong mo sa akin

Sagot ko’y di magtatagal

 

Ikaw lang ang aking mahal

Ang pag-ibig mo’y aking kailangan

Pag-ibig na walang hangganan

Ang aking tunay na nararamdaman

 

Isa lang ang damdamin

Ikaw ang aking mahal

Maniwala ka sana

Sa akin ay walang iba

Palakpakan. Inom pa rin si Sheryl.  Hinanap niya ang cellphone niya. Dami nang text messages ng mga kaibigan niya, nangangamusta. May text din si Mommy.

(Ang Awitin Ko)

Bakit di ko maamin sa iyo

ang tunay na awitin ng loob ko.

Di ko nais mabuhay pa

kung wala sa piling mo

Ngunit di ko pa rin maamin sa iyo.

 

Di malaman ang sasabihin pag kaharap ka

Ngunit nililingon naman pag dumaraan na.

O, ang laking pagkakamali kung di niya malalaman

Kaya sa awitin kong ito ipadarama.

 

Nag-text si Sheryl kina Pauline at Francine. “He says we’ll spend the weekend together then assess on Monday. I know. I shouldn’t have agreed but I’m already here. :-(”

Reply ni Pauline: “What does he mean ‘spend the weekend together’?”

Reply ni Francine: “Sheryl, straight na ang English mo. You must be mad. Want us to get you? Gigisingin ko si Mahal.”

“The only way for me to know what exactly he means is to stay. I don’t think he knows what he wants yet, girls. I intend to straighten that out of him. So, no, don’t rescue me just yet. Ktnxbye!”

Pagkatapos ng mini-concert ng barkada, palakpakan ang lahat. Nag-speech si Raymond.

“Itong mga kababata ko pong ito ang nagtulak sa akin para makitang si Janine ang dapat kong maging kabiyak. Pag hinarana na po namin ang babae, that means that’s it na, welcome to the family na, at handa kaming ipaglaban ang pag-ibig nila. Ngayong gabi, meron po sa aming bagong miyembro…”

Natigilan si Julius. Ano’ng sinasabi ni Raymond?

“To Sheryl, where are you? Ah, there you are. Sheryl, nagpapasalamat kami ni Janine na kumanta ka kanina sa simbahan. [Palakpakan ang lahat ng tao.] At alam naming how special you are to Julius. Pasensiya ka na sa kaibigan naming medyo mahina sa pag-express ng tunay niyang damdamin, pero ako na ang nagsasabi, matino iyan pagdating sa tunay na pag-ibig, at hindi man halata, bakit wala din naman sa mga hitsura namin, pero Husband Material ito, ma’am.”

Gusto ni Sheryl na maglaho na lang sa balat ng lupa. Gusto ni Julius sakalin si Raymond, pero kasal naman nung tao.

Pag-upo ni Julius, hindi ito makatingin kay Sheryl. Nag-speech naman ang isang ninang at isang ninong. Puro payo sa mga bagong kasal. Punung-puno ng pag-asa at pag-ibig ang gabing iyon. Samantalang nasa bingit ng kamatayan ang lovelife ni Sheryl.

Nakakahalata na si Joanne na hindi nagkikibuan ang dalawa. Sinenyasan niya si Alex.

“Na-carried away doon si Raymond. Alam nyo na, high na high e, at pag in-love ang tao gusto niya lahat sa paligid niya masaya rin. Ang hindi ko alam ay kung bakit mukha kayong namatayan diyan.”

Nag-announce ang emcee na tumayo na ang lahat ng single ladies. Nakaporma na ang games para sa bridal bouquet.

Ayaw ni Sheryl to make a scene. Tumayo rin siya pero dumiretso sa labas. Maginaw. At manipis ang kanyang shawl.

Sumunod pala si Julius. Hindi na siya kinailangang sabihan nina Alex at Joanne.  Naramdaman na lang ni Sheryl may naglagay ng jacket sa kanya mula sa likod.

“O, bawal magkasakit, lagot ako sa tatay mo.”

Kanina ka pa lagot, thought bubble ni Sheryl.

“What are we doing here, Julius?”

“Nagtatago,” maikling paliwanag ni Julius. “Sa mga kabaduyan na dapat pang-pelikula na lang.”

Halatang hindi niya nasundan ang ibig sabihin ni Sheryl.

“No, I mean, what are we doing? Am I an experiment? Kasi kung hindi ka pa ready, ok lang naman, sabihin mo lang. I just have to step back, too.”

Huwag. Kang. Iiyak. Iyon ang mahigpit na tagubilin ng inner Georgia ni Sheryl, at nakinig naman siya rito.

“I have to admit, tuwing mapag-uusapan natin ang pag-aasawa, at pagiging housewife mo, hindi ko alam ano’ng isasagot ko. Sa mga dati ko kasing girlfriend, hindi ganito ka-seryoso agad.”

“E bakit mo ako dinala sa kasal? Sadista ka ba?” tanong ni Sheryl. Hindi ulit galit ang tono niya, nanghihina na siya.

“Kasi gusto kitang dalhin dito. Sa Tagaytay. Kasama ng mga kaibigan ko. Gusto ko mag-enjoy ka. Obviously hindi ako successful sa last.”

Sa lahat din ng babaeng nakilala ni Julius, si Sheryl ang pinakamahirap pasunurin. May sariling isip. Nagtatanong ang mga mata. Nangungusap ang katahimikan.

“Sheryl, iba yung emotionally constipated, I admit there’s some truth to that, sa manloloko o babaero. Hindi ako ganun. At hindi ko gustong saktan ka. I’m just being honest with you. Before I met you, wala pa sa kukote ko ang pag-aasawa.”

But you already have hurt me, sabi ni Sheryl kay Sheryl.

“Alam mo Juls, without you even trying, tuwing mapapaso ka sa akin, nasasaktan ako. I can’t help being myself, though. Ganito ako, transparent, emotional. Hindi ako usually reckless. Siguro dapat klaruhin mo muna sa sarili mo anong intentions mo sa akin.”

Niyakap ni Julius si Sheryl. Hindi na naman niya alam ang sasabihin, e.

“Nakita mo itong gown ko? Alam mo kung saan gawa ito?”

Natural, hindi alam ni Julius. Wala siyang alam sa mga tela at mga gown.

“Hindi ko alam, saan?” Tiningnan ni Julius ang gown. Nakita niyang maganda ang fit nito sa katawan ni Sheryl.

“Sa housewife material.”

Bago maka-react si Julius, nagsalita muli si Sheryl.

“And I’m sorry for being like this. Pero ayoko na ng emotional yoyo. Mag-soul searching ka muna, kasi simula pa lang, sinabi ko na sa iyo ano’ng plano ko sa buhay. If you can’t be part of that, then we’d better say goodbye here. Magpapasundo na ako sa driver ng daddy ko.”

“Wait, Sheryl,” hindi na naman makahabol ang utak ni Julius sa damdamin niya. Parang may masakit pero hindi niya mahanap kung nasaan.

“I’ll, I’ll take you home. I owe you that much.”

Paano mae-endure ni Sheryl ang biyahe pauwi? Pero sabagay, once tawagan niya ang daddy niya, baka kung ano’ng gawin no’n kay Julius. Sasabihin na lang niyang sumama pakiramdam niya kaya umuwi na lang sila instead of overnight. Hindi na rin niya inistorbo sina Francine.

“Well, you better drive fast. And none of that saccharine-sweet music. And you explain to Alex and Joanne why we’re not joining them. You don’t have to be honest. Just say I’m sick.”

 Bumalik sila sa mesa, sinimot ni Sheryl ang laman ng bote ng red wine. Ayaw pumayag ni Alex.

“Pare, nakainom ka, mahirap mag-drive sa gabi.”

“Isang beer at isang wine lang, wala ‘yon. Kailangan nang umuwi ni Sheryl e.”

Hindi na nagpumilit sina Joanne at Alex. Kanina pa nahahalata ng mag-asawa na asiwa ang Julius at Sheryl sa isa’t isa.

Naunang lumabas si Sheryl. Naalala niya, ni hindi niya nakausap ang bride na si Janine. Kung sabagay, hindi naman niya na kailangang kaibiganin iyon. Una, best friend siya ng ex ni Julius. Ikalawa, asawa siya ng best friend ni Julius, na malapit na niyang maging ex.

Bilog ang buwan, napansin ni Julius. Ituturo sana niya kay Sheryl pero hindi siya nito pinapansin. Ipinagbukas pa rin niya ng pinto. Naupo si Sheryl nang tahimik.

Parang may mali, naisip ni Julius. Hindi ito ang pinlano niyang weekend.

Pero iyon ang problema. Weekend lang ang pinlano ni Julius.

Forever ang pinaplano ni Sheryl.

Magkatagpo pa kaya ang kanilang mga plano?

Abangan ang susunod na kabanata.